¡Fita a aquel branco galán,
olla seu transido corpo!
É lúa que baila
na Quintana dos mortos.
Fita seu corpo transido
negro de somas e lobos.
Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.
¿Quén fie potro de pedra
na mesma porta do sono?
¡É a lúa! ¡É a lúa
na Quintana dos mortos!
¡Quén fita meus grises vidros
cheos de nubens seus ollos?
¡É a lúa! ¡É a lúa
na Quintana dos mortos!
Déixame morrer no leito
soñando con froles d'ouro.
Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.
¡Ai filla co ar do céo
vólvome branca de pronto!
Non é o ar, é a triste lúa
na Quintana dos mortos
¿Quén brúa co-este xemido
d'inmenso boi melancólico?
Nai: É a lúa
na Quintana dos mortos.
¡Si´a lúa, a lúa
coronada de toxos
que baila e baila, e baila
na Quintana dos mortos!
Federico García Lorca.
Vaya con el señorito poeta andaluz, escribió unos cuantos poemas en humilde galego ¿no?
ResponderEliminarY ¿puede ser que Luarna Lubre haya puesto música?